ein-örð

mod. einurð (Norse form einarð), f. [einarðr], frankness, boldness, fairness; vit ok e., Fms. ix. 333; ef þú vilt heldr trúa lygi … en e., rather to believe a lie than simple truth, Eg. 63; e. ok vinátta, frankness and friendship, Ísl. ii. 234; þá munu þér ætla, at sá muni eigi e. til hafa við at ganga, that he has not the fairness (boldness) to confess, Ld. 172, Fms. ii. 32; nú vilju vér sýna e. várrar frásagnar, we will shew the fairness of our story, viii. 48.

β. faith, fidelity; at engi skjoplisk í einurðinni (fidelity) við annan, Ó. H. 61; að landfólkit mundi snúit frá einörðinni við konung, 177; fáir munu nú vera í Noregi þeir er einörð sinni haldi nú við mik, 194.

γ. in mod. usage, einurð means frankness, as opp. to shyness; thus einarðar-lauss, adj. = shy: einarðar-leysi, n. shyness, einarðar-lítill, adj. rather shy, whereas in old writers these words mean faithless or irresolute; verða einarðar fátt, to fail in courage, Nj. 208; einarðar-lauss, wavering, Al. 71, Sks. 357, N. G. L. ii. 420: einarðar-maðr, m. a stedfast, trusty man, Sturl. ii. 64: einarðar-skortr, m. = einurðarleysi, Nj. 208, v. l.